Lična karta i biografija - Emir Kusturica

IME I PREZIME

Emir Kusturica
ROĐENDAN:
24. 11. 1954.

PORODICA:
Supruga Maja, sin Stribor, ćerka Dunja, unuk Janko

KARIJERA:
„Sjećaš li se Doli Bel“, „Otac na službenom putu“, „Dom za vešanje“, „Arizona drim“, „Podzemlje“, „Crna mačka, beli mačor“...

ZANIMANJE:
Reditelj

MINI BIOGRAFIJA:
Reditelj Emir Kusturica rođen je 1954. godine u Sarajevu, bivša Jugoslavija. Za svoje kratke filmove nagrađivan je još u srednjoj školi. Filmsku režiju završio je na Filmskoj akademiji u Pragu (FAMU). Dvostruki je dobitnik Zlatne palme filmskog festivala u Kanu, za filmove "Otac na službenom putu" i "Podzemlje". Nosilac je „ordena Viteza reda umetnosti i književnosti“. U grupi „Zabranjeno pušenje“ jedno vreme je svirao bas gitaru, a sada kao gitarista zajedno nastupa kao član grupe „Emir Kusturica & the No Smoking Orchestra“. Napisao je knjigu "Smrt je neprovjerena glasina".

Rođen je u porodici Murata Kusturice (novinara zaposlenog u sekretarijatu informisanja SR BiH) i Senke Numankadić (sekretar suda). Odrastao je kao jedino dete u porodici sekularnih Bošnjaka u blizini Sarajeva, u naselju Gorica. Njegov studentski film, „Gernika“ snimljen prema noveli Antonija Isakovića, pobedio je na Festivalu studentskog filma u Karlovim Varima. Tokom studija režirao je i dva kratka filma: „Jedan deo istine“ i „Jesen“.Po završetku studija 1978. godine Kusturica se vraća u Jugoslaviju gde započinje profesionalnu karijeru na Televiziji Sarajevo.

Njegov prvi film „Nevjeste dolaze“ bio je zabranjen zbog „eksplicitnog bavljenja seksualnim tabuima“.Sa narednim televizijskim filmom "Bife Titanik", zasnovanom na priči Ive Andrića, osvojio je nagradu za režiju na nacionalnom Televizijskom festivalu u Portorožu. U dugometražnoj igranoj produkciji debitovao je filmom „Sjećaš li se Doli Bel“, nastalom po scenariju Abdulaha Sidrana, 1981. godine.

Za ovaj film nagrađen je Zlatnim lavom na Filmskom festivalu u Veneciji za najbolji debitantski film i nagradama FIPRESCI, AGIS i CIDLAC na Festivalu jugoslovenskog igranog filma u Puli 1981. godine. Sledeći film „Otac na službenom putu“ (1985.), sa istim scenaristom, donosi mu Zlatnu palmu na Filmskom festivalu u Kanu i nominaciju za nagradu Američke filmske akademije „Oskar“ za najbolji film sa neengleskog govornog područja. Nagrađivan je i na jugoslovenskim festivalima: na Festivalu jugoslovenskog igranog filma u Puli, nagrađen je Zlatnom arenom za režiju i nagradom Jelen (1985) a međunarodna kritika dodelila mu je Gran pri za najbolji film 1985.

Film „Dom za vešanje“ je sniman u Makedoniji, a pred kraj snimanja češki reditelj Miloš Forman ga je pozvao da ga zameni na Univerzitetu „Kolumbija“ u SAD, gde je film završen. Godine 1989. ponovo je na Filmskom festivalu u Kanu, nagrađen za režiju i specijalnom nagradom Roberto Roselini. Bio je koscenarista filma „Strategija svrake“ (1987), koji je režirao Zlatko Lavanić. Kusturica je predavao režiju na Akademiji scenskih umjetnosti u Sarajevu od 1981. do 1988.
Devedesete
Po odlasku iz BiH predaje na Univerzitetu „Kolumbija“ u Njujorku. Jedan od njegovih američkih studenata, Dejvid Etkins, pokazao mu je scenario iz kojeg je nastao Kusturičin prvi film na engleskom jeziku, "Arizona Dream" (1993), sa Fej Danavej, Džonijem Depom i Džerijem Luisom u glavnim ulogama. Film je nagrađen Srebrnim medvedom i Posebnom nagradom žirija na Filmskom festivalu u Berlinu 1993. godine. Godine 1993. je prvi put bio član žirija na Kanskom festivalu, a 1999. je bio predsednik žirija na Venecijanskom filmskom festivalu. Naredni film „Podzemlje“ iz 1995. doneo mu je drugu Zlatnu palmu na Filmskom festivalu u Kanu. Godine 1998. na Venecijanskom filmskom festivalu dobio je Srebrnog lava za najbolju režiju filmom "Crna mačka, beli mačor"

2000
Prvi njegov film objavljen u 21. veku je bio "Super 8 Stories", dokumentarni film koji govori o bendu Emir Kusturica & The No Smoking Orcherstra. Nakon tog ostvarenja, 2004. godine, u bioskopima se pojavio film "Život je čudo", najskuplji film srpske produkcije. Za potrebe snimanja ovog filma izgrađen je Drvengrad. Godine 2005. bio je predsednik žirija Kanskog filmskog festivala. U pariskoj operi Bastilja 26. juna 2007. prvi put je izvedena njegova pank-opera "Vreme Cigana", po motivima filma "Dom za vešanje". Iste te godine mu je dodeljen Orden viteza reda umetnosti i književnosti, najviše francusko priznanje u oblasti kulture, režirao je i spot za naslovnu pesmu albuma muzičara Manua Čaoa "Rainin' In Paradize", a i film "Zavet" koji je režirao, premijerno je prikazan na Kanskom filmskom festivalu. Godine 2008. pojavio se film "Maradona", dokumentarac o Dijegu Armandu Maradoni.
Planovi
Sredinom februara 2009. godine Kusturica je najavio da će snimiti filmsku operu po romanu "Na Drini ćuprija", i da planira da posao bude završen 2011. godine. Takođe priprema i film o meksičkom revolucionaru Panču Vilji, u kojem će glavne uloge tumačiti Džoni Dep i Salma Hajek. Taj film će biti sniman u Španiji, a zatvorene scene u Drvengradu. Reditelj je izjavio da će pre filma o Panču Vilji snimiti onaj o Palestincu u Hamburgu, čiji je početak snimanja zakazan za april 2010.


Muzika
Kusturica je u periodu od 1986. do 1988. svirao bas gitaru u grupi Zabranjeno pušenje iz Sarajeva, gde je i živeo. Kada je počeo raspad Jugoslavije 1991. godine grupa je prestala s radom. Nele Karajlić je sa violinistom Dejanom Sparavalom osnovao novu grupu, a nakon Kusturičinog priključenja njihov sastav je nazvan „Emir Kusturica & the No Smoking Orchestra“. Članovi grupe su 1998. godine komponovali muziku za film "Crna mačka, beli mačor", a neki od njih su se pojavili u Kusturčinim filmovima

Privatni život
Oženjen je Majom Kusturicom, sa kojom ima sina Stribora i kćerku Dunju, i ima unuka. Ima srpsko i francusko državljanstvo.