Kvarenje Demijurga

VIP Broj poruka : 178 Datum upisa : 31.03.2011

Ono
što Grci i Gnostici nazivaju "Demijurg-om" je jedna univerzalna
inteligencija koja kroji naš svijet.

Smatra se da Demijurg pretvara
apstraktne metafizičke arhetipe (više misli/ideje) u fizičke
pojavne oblike, slično kao što vaš internet-pregledač
(‘browser’, prim. prev.) pretvara izvorni kod (‘source code’,
prim. prev.) u sliku neke web-stranice na vašem monitoru. Isto
kao što ‘browser’ poslušno prikazuje ono što mu je zadano,
Demijurg projicira, oblikuje i održava fizikalnost u skladu s
arhetipskim mislima kojim ga snabdijeva Stvoritelj. Arhetipi su
građevinski blokovi značenja, temeljni alfabet egzistencije,
apstraktne misli božanskog od kojih su sve stvari samo posebni
izražaji.

Zašto je taj pojam Demijurg uopšte
potreban? Pa dobro, znamo na osnovu fenomena "stvaranja
realnosti" da naši umovi mogu oblikovati realnost uz pomoć
direktnog mijenjanja vjerovatnoće nekih događaja. Zbog ovisnosti
realnosti od uma, činilo bi se da realnost biva projicirana od
strane naših umova. Međutim, realnost će nastaviti da postoji
čak i kad smo mi odsutni. Kad prestanemo poklanjati pažnju
nečemu što ima fizičku prirodu, ono ne prestaje da egzistira.
Dakle, tu mora da imamo na djelu i nešto drugo osim naše
vlastite svijesti, nešto što je uvijek tu, nešto što samo po
sebi proizvodi i održava fizikalnost. To bi bio Demijurg.

Zašto da ne pridamo tu ulogu
Beskonačnom Stvoritelju i tako odbacimo ovaj dodatni pojam
Demijurga? Zato, kao što ćete vidjeti, karakteristike Demijurga
ukazuju na jednu vještačku inteligenciju koja je više slijepa,
nego što bi ona bila neko beskrajno i samosvjesno biće. Odatle,
njeno ponašanje nije toliko karakteristično za Stvoritelja
koliko je svojstveno njoj samoj.

Demijurg, Logos i Nous

Ovisno od izvora, pojmovi "Nous" i
"Logos" koriste se nezavisno ili se međusobno miješaju s pojmom
"Demijurg." Ponekad se pojam Nous poistovjećuje s pojmom Logos,
dok se opet pojam Logos poredi s pojmom Demijurg, a u nekim
slučajevima se pojam Logos koristi umjesto pojma Demijurg, dok
se opet u drugim slučajevima svi oni tretiraju kao zasebni
koncepti koji se jedan prema drugom odnose na neki poseban
način. Platon je gledao na Demijurga kao na nešto suštinski
dobro, dok su ga gnostici smatrali prirodno zlim. U međuvremenu,
apostol Jovan je izjednačavao Logos sa Hristom¹.

Tako, ovdje imamo jednu prilično
komplikovanu situaciju. Tradicionalni pogledi se međusobno ne
slažu jedni s drugima, ni prema definicijama, niti prema
terminologiji. Iz toga je proistekla jedna zabuna, tako da ćemo
ovdje pokušati da rasčistimo te stvari. Proučavajući sve ono što
je rečeno u vezi s ovim pojmovima, postaje nam jasno to da svaki
od njih ima jednu grupu značenja koja mu se stalno pridaju.

"Demijurg" se tipično povezuje sa
konceptima kao što je implementacija ili uvođenje,
manifestacija, gradnja, prevođenje, projiciranje, oblikovanje i
jedno stalno održavanje. Taj pojam ukazuje na jednog polu-boga
sa slijepim nagonom za pretvaranjem nemanifestovanog u
manifestovano.

"Logos" se povezuje sa razmišljanjem,
rezonovanjem, zamišljanjem, mirenjem, uravnoteživanjem,
planiranjem, projektovanjem i informisanjem. Taj pojam ukazuje
na um ili intelekt, posebno na božanski um ili jedan viši
intelekt. On vidi, zna, planira, projektuje i balansira
jednačine.

"Nous" se veže s duhom. Na
univerzalnom nivou on predstavlja beskonačnog Stvoritelja.

Na nivou ličnosti, to je centralno
jezgro individualizirane svijesti, temelj osjetilnosti
ili čuvstva, sjeme beskrajnog potencijala,
božanska iskra, to je ono što pobuđuje samo-transcedenciju, to
je onaj dio koji je besmrtan i koji zadržava kontinuitet kroz
inkarnacije.

U hermetičkom smislu, ovi koncepti
imaju svoje univerzalne i personalne izražaje. Na univerzalnom
nivou, Nous je duh Kreacije, Logos je um Kreacije a Demijurg je
duša kreacije, dok je sam univerzum - tijelo Kreacije. Na ličnom
nivou, Nous je naš duh, Logos je naš um (tačnije rečeno, naš
viši um), a Demijurg je naša duša. Mi smo ogledala Kreacije;
kako gore, tako dole.

Kvarenje Demijurga Man_dem_1

U ovom članku, koncentrisaćemo se
prvenstveno na Demijurga s obzirom da on predstavlja podlogu
koja prožima, proizvodi, oblikuje i na kraju kontroliše fizičku
realnost. On je odatle primarna ili presjedavajuća sila nad
našim vidljivim svijetom. On predstavlja glavnu strukturu ove
realnosti matriksa, da tako kažemo. Njegovo porijeklo, priroda i
sudbina, neraskidivo je povezana s našom vlastitom, te bi odatle
trebali da se malo pobliže upoznamo s njim i tako naučimo nešto
više o našoj istoriji, ovome svijetu, kao i budućnosti.

Demijurg kao Duša

Najlakši način da razumijemo Demijurga
je da na njega gledamo kao na Dušu Svijeta.

Tradicija kaže da je Demijurg sazdan
od duše. On je sagrađen od iste supstance kao i naša vlastita
duša, osim što on funkcioniše u smislu duše ovog univerzuma kao
jedne cjeline. Ili suprotno, naše vlastite duše su mikrokosmički
djelići Demijurga, upravo isto kao što je kap vode jedan
mikrokosmički djelić “vode” uopšte.

Duša je jedan ‘vezivni medijum’ koji
se nalazi izmedju duha i tijela. Ona se prostire kao jedan sloj
između duha i tijela što njima omogućava da utiču jedno na
drugo. U drugom slučaju, razmak između ne-fizičkog i fizičkog
bio bi prevelik. Duh je jezgro individualnosti, slobodne volje i
jedne duboke samo-svjesnosti. Bez duha, čovjek nije ništa drugo
do jedan automat ili robot programiran od strane vanjskih
uticaja iz svijeta.

Duša, koja se razlikuje od duha, ima
dva primarna sloja: astralni i eterički. Njena astralna
komponenta ili astralno tijelo, predstavlja sjedište trenutnih
emocionalnih impresija, subjektivnih predodžbi, strasti i snage
volje. Bez astralnog tijela, čovjek bi bio slab i pasivan kao
biljka zbog nedostatka unutrašnjih impresija, emocija i volje.

Eterička komponenta ili eteričko
tijelo, sačinjena je od suptilinih energetskih struktura,
uzoraka, ritmova, inercija, struja i oblika koji oživljavaju,
oblikuju i regulišu fizičko tijelo. To možete zamišljati kao
jednu energetsku skelu oko neke građevine a ta skela je
sačinjena od životne-sile. Bez eteričnog, fizičko tijelo bi
izgledalo kao leš koji se raspada pod entropičnim uticajima.

Demijurg je sagrađen od duše.
Istovremeno, Demijurgu nedostaje duh, što znači da on sam nema
jedno jezgro istinskog čuvstva, niti stvarnu samo-svjesnost. Sve
što on ima su žudnje, nagoni i impulsi koji imaju tendenciju da
se ponavljaju, pretvaraju u šablone, da imaju svoj ritam, zakone
i poredak. Odatle, on predstavlja jednu slijepu, vještačku
inteligenciju koja ne može drugačije, do da dejstvuje u skladu s
uticajima iz njegove sadržine. A to ujedno predstavlja i stvarnu
definiciju univerzalnog Demijurga. To je stvarno Duša Svijeta.

Demijurg kao Misaoni-oblik

Drugi način na kojeg možemo posmatrati
Demijurga je da gledamo na njega kao na jedan Misaoni-oblik
Svijeta.

Misaone-forme ili misaoni-oblici su
privremeni ne-fizički entiteti koji su stvoreni uz pomoć misli i
emocija. Oni postoje oko nas na eteričkoj ravni realnosti i
prožeti su astralnim energijama u skladu s emocijama koje se
nalaze u njima. U ezoteričkoj terminologiji oni su poznati i kao
tulpe, egregori ili larve.

Svakodnevne misaone forme su
energetske konstrukcije bez dodataka kao što su duh, um i
tijelo. One bivaju rođene od strane naše vlastite energije i
slijepo, kao neki poslušni automati, izvršavaju zadatke koji su
u njih utisnuti. Kad se presijeku one misli i emocije koje su ih
proizvele, onda se te misaone forme počnu rasipati. Međutim, ako
su posebno jake, one mogu i da se entitiziraju, te tako da
steknu i jedan instikt za samo-održavanje, što znači da tako
mogu da steknu i jednu jaku vještačku inteligenciju koja će im
omogućavati da na jedan parazitski način induciraju još više
istih misli i emocija i tako pothranjuju svoju egzistenciju.

S obzirom da su misaone-forme
sačinjene od astralnih i eteričkih energija, isto kao što je i
sama duša, oni su isti po svojoj suštini. Duša je misaona-forma
proizvedena od strane duha neposredno prije rođenja, zbog toga
da bi se on preko nje mogao spojiti sa tijelom. Ili drugačije
rečeno, obična misaona-forma podrazumijeva jednu privremenu,
slobodno-lebdeću dušu kojoj nedostaju tijelo i duh.

Slično tome, univerzalni Demijurg je
jedna "Duša Svijeta", stvorena od strane Stvoritelja prije samog
postanka fizičkog univerzuma da bi se on mogao projicirati,
oblikovati i funkcionisati. Ili drugačije rečeno, normalne
misaone-forme su slobodno-lebdeći provizorni aspekti Demijurga.

Duša, Demijurg i misaone-forme su svi
u osnovi sačinjeni od astralnih i eteričkih komponenti, te
odatle dijele zajedničku osnovu. Svako od njih je jedan poseban
primjer definicije onog drugog, kao zasebnog pojma.

Formiranje Ega u Duši

Prije rođenja, kada duh proizvede dušu
i zatim se inkarnira u ljudski embrion, ovaj uglavnom nema
ljudski ego ili ličnost. Ličnost se formira u duši za vrijeme
prvih godina života kroz prilagođavanje na fizički život kao
ljudsko biće.

Ego se razvija tako što tijelo utiče
na dušu, a kroz njega i sam svijet. Fizički doživljaji,
percepcija uz pomoć pet čula, neurološke funkcije, instiktivni
nagoni - svi oni utiskuju svoje impresije u dušu. Preko
percepcije, duša se dalje oblikuje uz pomoć obrazovanja i
društvenog programiranja. U skladu s tim, ona stiče jednu masku,
isklesanu od strane svih tih svjetovnih uticaja. Ta maska je
ego/um, koji je povezan sa čovjekovom ličnošću i nižim
intelektom.

Ego ili niži intelekt, je jedna
vještačka inteligencija, jedan robot ili automacija, ili
kompjuter koji ima ličnost koja mu je programirana od strane
genetike i životne okoline. On jednim svojim dijelom proizilazi
iz nervne konstrukcije čovjekovog vlastitog mozga koja omogućava
intelektualne funkcije, a drugim, iz onog područja duše koje je
formirano od strane tjelesnih i svjetovnih faktora. Ego
predstavlja jedan uobličeni 'interfejs' kroz kojeg duša može
umjesno da dejstvuje unutar fizičke i društvene životne okoline.
Kako je rekao Frojd, - ego je površinska projekcija id-a, što
znači onaj dio svih naših instiktivnih nagona koji se adaptirao
na svijet uz pomoć kondicioniranja.²

Kada duh, kao izvor osjećanja i
percepcije, gleda kroz ovu masku i identifikuje se s njom, onda
njih dvoje zajednički tvore čovjekov osjećaj sopstvenosti (ili
"sebstva"). Ono što mi podrazumijevamo pod "ja", to je jedna
mješavina čiste osjetilnosti ili čuvstva (duh) i personaliteta
(ego). Tako se ego izdiže tamo negdje na granici između tijela i
duše, dok duh koji nosi masku ega podstiče pojavu ljudskog
identiteta.

S obzirom da je ego ono što svijet
izvlači napolje iz duše, a pošto je ovaj svijet uglavnom
zasnovan na konkurenciji i bitci za opstanak, tako je i ego
preokupiran fizičkim stvarima, te on uglavnom postaje orjentisan
na preživljavanje i služenje samog sebe. Tako se on u svom
normalnom stanju ponaša kao jedan predator koji predstavlja
personifikaciju njegovih unutrašnjih bioloških i astralnih
nagona, kanalisanih od strane vanjskih svjetovnih uticaja i
standarda.

Nadalje, egu nije potreban duh da bi
on funkcionisao; duh ga obično obuzdava ili mu se suprostavlja
jer su oni suprotni po svojoj prirodi. Kod ljudi koji imaju duh,
on uglavnom igra pasivnu ulogu kao jedan svjestan posmatrač koji
gleda kroz ego, međutim, kao što je to u slučajevima ljudi bez
duha, ego-automat može jednako da funkcioniše i bez posmatrača.
U takvim slučajevima, on može da ima isto tako jaku i ličnost, s
tim što ti ljudi nemaju potencijal samo-obuzdavanja i kreativne
uticaje koje duh može da ponudi. Tako, kad duh potpuno
nedostaje, ili čak i kad je tu ali "spava", pa tako ne izlaže
ego svom protiv-dejsvovanju, onda je ego jedina inteligencija
koja vodi šou-program — a on zna pri svemu tome da bude i jedan
- veliki tiranin.

Priroda Ega/Intelekta

Ono što odvaja prosječnog čovjeka od
prosječne životinje je to što mi imamo ego, intelekt, um i
ličnost (sve su to različiti aspekti jedne te iste stvari).

Ego je jedan produžetak duše. S
obzirom da i ljudi i životinje imaju dušu, zašto onda životinje
nemaju intelekt? Zato što formiranje ega zavisi od svjetovnih
uticaja koji dosežu dušu kroz tijelo. S obzirom na što su
životinjska tijela manje evoluirana i što je njihov mozak
jednostavniji i nedostaju mu više kortikalne funkcije, uticaji
koji formiraju ego nikada ne stižu do njihove duše tako da se
kod njih ego nikada ne može potpuno da formira. Slično važi i za
neke ljudi koji su mentalno retardirani.

Kroz ego ili intelekt, mi možemo u
sebi modelirati svijet, preokretati ga unutar našeg uma, možemo
ponovo preživljavati prošlost, fantazirati, zamišljati
budućnost, sastavljati govorne jezike, izvoditi apstraktne
kalkulacije i upuštati se u komplikovane šeme rezonovanja. Te
sposobnosti proističu iz jedne karakteristike intelekta koja ga
ujedno i definiše a to je da: da njegov 'output' (ono što izlazi
napolje) može postati njegov vlastiti interni
'input' (ono što ulazi
unutra).

Kod intelekta postoji jedna unutrašnja
samo-referentna i cirkularna karakteristika povratne sprege.
Jedan primjer bi bio naša sposobnost da posmatramo naše
unutrašnje aktivnosti kao kad u sebi "gledamo" neke zamišljene
scene. Duh, koji dejstvuje kroz intelekt je ono što simultano
dozvoljava produkciju i opservaciju neke unutrašnje ideje ili
slike; 'output'
postaje 'input', a
povratna sprega koja onda usljeđuje momentalno zatvara sebe od
vanjskog svijeta.

Sposobnost intelekta da istinski pamti
obuhvata i jedno ponovno preživljavanje prošlosti preko njenog
prizivanja i unutrašnje opervacije a on takođe može tako
vizualizirati i budućnost uz pomoć iste unutarnje opservacije.
Kod običnih životinja, memorija je čisto asocijativna i
mehanička, umjesto imaginativna. Njima nedostaje ona unutrašnja,
samo-referentna povratna sprega, sposobnost da zamišljaju,
fantaziraju, da posmatraju svoje vlastite misli i obrću ih kako
im odgovara. Ovo poslednje je ono što omogućava duhu da posmatra
samog sebe, odnosno, svoju vlastitu svjesnost, te tako i
ostvaruje samo-svjesnost za vrijeme svoje inkarnacije. Bez
intelekta ili ega, svjesnost duha u ljudskom tijelu bila bi
usmjerena samo napolje, prema svijetu.

Kao takav, intelekt je u osnovi jedan
'soliton' unutar duše. U fizici, solitoni su talasi koji
cirkulišu unutar samih sebe i recikliraju svoju energiju,
umjesto da je otpuštaju u okolnu sredinu; tako su oni "entiteti"
koji su se individualizirali iz medijuma koji ih okružuje. Jedan
primjer bi bio prsten ili krug od dima koji se omotava unutar
samog sebe i tako održava svoj oblik, umjesto da se rasprši kao
svaki normalno ispušteni dim. Prosječan ljudski um je kao taj
krug od dima, dok je um životinje sličan običnom dimu ispuštenom
u atmosferu. Jedan od njih ima samo-referentne karakteristike
dok je drugi čisto okrenut prema vani.

Formiranje Višeg Ega i Duše

Duh takođe utiče i na dušu a ne samo
na tijelo. Uticaj duha na dušu takođe u njoj stvara jednu masku
koja odgovara tim uticajima. Za razliku od onog ega kojeg svi
poznajemo, ova viša maska predstavlja istinsko lice duha.
Normalno, kada se duh identifikuje sa nižim egom, on se
identifikuje s jednom maskom koja je suprostavljena njegovoj
vlastitoj prirodi i koja potiče iz vanjskog svijeta. Međutim,
kada se duh identifikuje s onom maskom koju je sam napravio,
odnosno, "super-egom" - onda tu već imamo jednu personifikaciju
božanskog.

Tako, duša onda ima dva produžetka,
ego i super-ego. Prvi je povezan sa čovjekovom ličnošću i
smislom za kalkulisanje, dok je drugi povezan sa božanskom
ličnošću i jednim višim razumom.

Kvarenje Demijurga Man_dem_2

U
životu, mi kao duhovi odlučujemo s kojom od ovih suprotnosti
ćemo se usklađivati i koju od njih ćemo podržavati. Ukoliko se
uskladimo sa duhovnim uticajima i razmišljamo transcedentalno,
onda ćemo povećati onu svoju božansku ličnost. Ukoliko se
apsorbujemo u materijalizam, počnemo se predatorski ponašati i
samo kalkulativno razmišljati, onda ćemo pojačati onu donju
ličnost. Duh ima izbor, dok je inkarniran, koju od ovih ličnosti
da gradi i u koju od njih da zakorači. Kad neko uzgoji božansku
ličnost i potpuno uđe u nju, odbacujući usput onaj donji ego,
onda taj postaje duh koji se sam lično manifestovao.

　

Entitizacija Misaonih-formi

Uz pomoć predstavljanja prirode ega
pokušaćemo da otkrijemo i to kako misaone-forme mogu biti
entitizirane. Sticanje ega od strane ljudske duše dovodi do
entitizacije duše, ljudske misaone-forme, kroz njenu interakciju
sa svijetom. Misaone forme postaju entitizirane kad steknu jedan
rudimentarni ego, intelekt, um ili ličnost.

Jedna normalna, osnovna misaona-forma
nije entitizirana. Ona je jedna čista astralna ili eterična
konstrukcija koja se, kao neki dim, pušta u svijet a onda tamo
raspršava svoju energiju u ono prema čemu god je navodi posebna
misao, emocija ili namijera koja stoji iza njenog formiranja.

Misaona-forma se može entitizirati na
dva načina:

1) Ličnost joj može dati osoba koja ju
je stvorila. To je paralelno s duhom koji formira jedan viši ego
unutar duše. Isto kao što taj viši ego predstavlja istinsko lice
duha, tako i ličnost programirana u misanu-formu od strane
njenog stvoritelja predstavlja jednu istinsku namjeru njenog
stvoritelja.

2) Njen ‘output’ postaje njen vlastiti
‘input’, jer kad ona počne da utiče na svijet, svaka reakcija s
njegove strane na njene uticaje, ojačavaće njenu egzistenciju.
To je paralelno sa ljudskom dušom koja prvo stvara donji ili
niži ego uz pomoć interakcije sa svijetom, utičući na njega i
primajući njegove uticaje, učeći tako kroz kondicioniranje kako
najbolje da ispuni svoje želje. To je jedan prirodan način na
kojeg misaone-forme postaju entitizirane.

Tako, kada je misaona-forma pojačana
posljedicama svog uticanja na svijet, recimo tako da navodi
nekoga da proizvodi više onih misli i osjećanja koji su je
stvorili ili podstakli, tada se formira jedna petlja povratne
sprege između te misaone-forme i svijeta. Ta petlja povratne
sprege kondicionira misaonu formu, tako da ova postaje još
efikasnija pri svom daljnjem pojačavanju i to je programira.

To prirodno kondicioniranje
misaonih-formi je slično onome kako neki vještački i
inteligentni program kao što je ‘chatterbot’ stiče ličnost. U
početku, ‘chatterbot’ je prazan i čini se kao da je tvrdoglav
ili glup. Međutim, uz pomoć interakcije s njegovim korisnicima
prilikom cega ga ovi programiraju da daje prave odgovore na
prava pitanja, činiće nam se da on postaje sve inteligentniji.
Ukoliko bi mu to kondicioniranje ikad omogućilo da stekne
sposobnost manipulacije korisnika tako da ga ovi počnu da služe,
onda bi on postao jedna istinska vještačka inteligencija.
Naravno, kompjuter je samo kompjuter. Za razliku od nekog
elektronskog kompjutera, duša ili misaona-forma je ispunjena
dinamičkim emocionalnim energijama, nagonima, strastima, a one
su te koje obezbjeđuju svoj izražaj kroz ego/intelekt, koji je
oblikovan uz pomoć interakcije sa svijetom.

Trebamo imati na umu to da petlje
povratne sprege, ojačavanje i kondicioniranje daju misaonoj
formi jedan ego samo u njenom vanjskom izražavanju; zato što
misaonim-formama nedostaje duh, u njima ne postoji ništa što je
istinski samo-svjesno i što bi tako bilo u stanju da posmatra
svoje vlastite misaone procese, da zamišlja ili fantazira; i
tako misaone-forme ne mogu aktivno da proizvode druge
misaone-forme. Ovo proizvođenje misaonih formi je jedna
reflekcija Stvoritelja koji proizvodi Demijurga, što je u
suštini jedan akt Nousa a same misaone-forme su bez Nousa/Duha.

Proizvodnja i Otjelotvoravanje
Misaonih-formi

Kako su misaone-forme stvarno
proizvode? Većinom uz pomoć unutrašnjih fantazija koje su
nabijene emocionalnom energijom. Ta kombinacija formira
kondenzaciono jezgro za jednu čahuru of od eterične energije
koja se zatim odvaja kao plod od drveta i onda otplovi u
eteričnu sredinu koja se nalazi oko nas.

Taj proces zahtijeva dejstvovanje duha
kroz intelekt/um kako bi se obezbijedio jedan unutrašnji svijet
za fantaziranje koji će morati privremeno biti otsječen od
vanjskog. Ili, drugačije rečeno, intelekt stvara jednu
unutrašnju rupu unutar duše, sličnu materici u kojoj jedan
embrionični oblik može biti začet od strane duha.

Naš um je taj koji stvara taj
unutrašnji “mini-univerzum”, čiji sadržaj se “produševljava” uz
pomoć emocionalnih i eteričkih naboja. Misaona-forma onda ide
napolje u svijet i tamo stiče jedno "tijelo" što je ništa drugo
do jedan obični oblik materije i energije koji joj najviše
odgovara kao takvoj.

Tako, direktna transformacija misli u
realnost prolazi kroz sljedeće faze: duh izabire temeljni
arhetip -> um zamišlja -> astral energizira -> eterično oblikuje
-> fizičko otjelovljava.

To, kako jedna misaona-forma stiče
fizičko "tijelo", traži jedno pojašnjenje. Uzećemo u obzir
ljudsku dušu i kako ona utiče na ljudsko tijelo, recimo uz pomoć
primjera pomicanja jedne ruke kad to duh poželi. On to čini
biranjem vjerovatnoća kvantnih dešavanja koja se odvijaju unutar
nervnog sistema tijela. Nervne ćelije su kvantni sistemi i oni
se naoko ‘pale’ nasumično. Sam mozak je jedan kvantni kompjuter
čije ponašanje nerava stoji na ivici jednog haosa. Ravnoteža
između reda i haosa se nalazi na toj ivici noža i mozak je veoma
senzitivan za bilo šta što može izabirati kvantne vibracije iz
njegove neurološke aktivnosti i to je ono kako je duša u stanju
da utiče na tijelo — preko odabira vjerovatnoća na kvantnom
nivou.

Sada, većina misaonih-formi su previše
slabe i proste da bi pilotirale nečim tako kompleksnim kao što
je ljudsko tijelo. One nemaju čak ni eteričnu strukturu uz pomoć
koje bi se uklopile sa ljudskom nervnom mrežom. Međutim, uzmimo
u obzir to da je ljudsko tijelo samo jedan sklop materije i
energije. Druge konfiguracije ili sklopovi materije i energije
mogu biti mjesta, događaji i specifična ljudska ponašanja. Tako,
umjesto da misaona-forma odabire vjerovatnoće iz cijelog nervnog
sistema, ona umjesto toga može određivati tokove nekih događaja
tako da, recimo, saobraćajna nesreća može uslijediti na nekoj
posebnoj raskrsnici, ili nekoga ko je meta neke pozitivne
misaone forme može pogađati velika sreća. Umjesto potrebe da
prosuđuju milijarde nervnih ćelija, one jednostavno trebaju samo
da poguraju par kvantnih faktora što će dovesti do jedne
kaskadne reakcije, odnosno, uslijeđivanje odgovarajućih događaja
u svijetu. Ti svakodnevni događaji su samo posebne konfiguracije
energije i materije, isto kao što je i tijelo, osim što oni
egzistiraju u jednom jednostavnijem i više ‘rasijanom’ stanju
nego tijelo. Ne postoji neka fundamentalna razlika između
svjetskih događaja i ljudskog tijela izvan kompleksnosti i
konfiguracije njihovih materijalnih sklopova. Duša utiče na
tijelo odabirom vjerovatnoća a slabije misaone-forme odabirom
vjerovatnoća određuju značajne svjetske događaje.

Krajnja svrha svih demijurga, svih
duša, svih misaonih-formi koje dejstvuju u visini fizičke
sredine je da postignu fizičko otjelotvorenje ne-fizičkih
arhetipova ili "Ideja", kako ih je Platon nazivao, da uklapaju
materiju i energiju u skladu s Idejom koja ih je rodila. Oni su
orjentisani ka cilju. Na primjer, vaša duša vam obezbjeđuje
impulse koji vam pomažu da ostvarite u svom životu ono zbog čega
ste došli ovamo; do kraja vašeg života, ako sve ide u redu,
imaćete fizički manifestovano ono što je prije vaše inkarnacije
bilo samo jedna obična ideja. Tako, Demijurg oblikuje univerzum
u skladu s onim arhetipima na kojima je zasnovan što ima jedan
veliki odraz na našu budućnost zato što to određuje u kom pravcu
će se ovaj naš svijet usmjeravati.

Pored toga što guraju vjerovatnoće
ostvarivanja svakodnevnih događaja, misaone-forme mogu takođe
zahvatati i naše nervne aktivnosti u određenom stepenu, jer
nakon svega, tijelo je osjetljivo na ne-fizičke uticaje (ono to
mora biti jer u drugom slučaju, duša se ne bi mogla spojiti s
njim). To je način kako misaone-forme induciraju unutar nas
misli i osjećanja koja odgovaraju onima koja su stvorila te
misaone forme na prvom mjestu. One ne moraju da budu u stanju da
nas potpuno posjeduju ali ipak mogu uticati na nas. A ako naše
mentalne i emocionalne reakcije na njih još više ih ojačavaju,
onda one mogu narasti do te mjere da postanu entitizirane.

Da rezimiramo, misaone-forme se
entitiziraju kroz ponavljano pojačavanje i kondicioniranje, bilo
da se radi o kondicioniranju kroz interakciju sa svijetom, ili o
namijernom kondicioniranju od strane njihovih stvoritelja. Što
one više rastu, utoliko kompleksniju i raznovrsniju materijalnu
i energetsku građu one mogu steći. Ono što započne kao neka
obična zavrzlama, u ekstremnim slučajevima može podstaknuti i
takve vjerovatnoće gdje misaone-forme mogu steći i stvarna
fizička tijela, ili možda privuči neke vjerovatne budućnosti u
kojima egzistiraju tijela koja se nalaze pod potpunom kontrolom
takvih misaonih-formi. To zalazi na područje forteanskih ili
"Mothman"-fenomena, što je izvan opsega ovog članka³.

Svjetovna Entitizacija Demijurga

Te duše i dinamika misaonih-formi,
podjednako su aktivni i na makrokosmičkom nivou. Kao sto je već
pomenuto, Demijurg se spaja s fizičkim univerzumom slično kao
što se duša spaja s tijelom, formirajući ga i oblikujući ga⁴.

Međutim, isto kao što tijelo može
uticati na dušu, tako može i svijet uticati na Demijurga. U
načine na koje se može uticati na Demijurga spadaju okultni
rituali, hiper-dimenzionalne tehnologije i otpuštanje
kondicionirane energije duše i misaonih-formi u eteričnu
sredinu, što je slično ubrizgavanju droga u Demijurgov krvotok.
Okultne i hiper-dimenzionalne metode biće diskutovane u drugom
članku.

Za sada, bitno znati to da svjetovne
sile mogu uticati na Demijurga uglavnom preko infuzije energije
i programiranja. Kao odgovor na to, Demijurg može steći jedan
produžetak ega koji će odgovarati prirodi tih uticaja. Taj
produžetak će biti nešto kao "Ego Svijeta." Jedan dio Demijurga
postaje entitiziran, isto kao što bazične eterične i astralne
energije mogu postati entitizirane kad se oblikuju i
programiraju preko ponavljanja misli i emocija.

S obzirom da astralne i eteričke
energije mogu varirati u njihovom polaritetu izražavanja od
pozitivnih do negativnih, tako i Demijurgov vlastiti astralni i
eterički sklop može da se prostire od onog što je više
pozitivno, do onog što je više negativno. Njegova eterička
komponenta pozitivno se izražava kao zdravlje, red, harmonija,
ritam, struktura i životna-sila. Kada je negativna, ona se
izražava kao stagnacija, raspadanje, remećenje, prigušivanje,
kvarenje i oboljenje. Astralni aspekt, koji je sjedište strasti
i nagona, izražava se pozitivno kao jedan afinitet za
susjećanje, milosrđe, radost, ljepotu, plemenita djela i
uzvišene misli. U svom negativnom izražaju, on može navoditi na
ludilo, sadizam i demonske aktivnosti.

Duša, misaone-forme i Demijurg,
sazdani od eteričkih i astralnih energija, mogu odatle biti
životno-pozitivni ili životno-negativni u svom izražavanju što
se nadalje pojačava vrstom programiranja koje entitizirano
'sebstvo' prima. To programiranje se može odigravati jednim
prirodnim putem, tako što će entitizirani Demijurg učiti kako da
bolje zadovolji svoje nagone, ili namijerno uz pomoć okultnih
tehnologija koje se priključuju na Demijurga kao što bi neki
kompjuterski terminal iz daljine pozivao glavni kompjuterski
sistem.

Božanska Entitizacija Demijurga

Ego Svijeta nije jedini produžetak
Demijurga. Isto kao što duh utiče na dušu kako bi stvorio
božanski um, tako i Nous utiče na Demijurga. Dio Demijurga koji
je izvučen od strane Nous-a, je Logos. Ili, na drugi način
rečeno, postoji jedan dio Duše Svijeta koji, pod uticajem
beskrajnog Stvoritelja, postaje jedan viši um/intelekt/ličnost
Stvoritelja.

Logos je povezan sa univerzalnom
božanskom ličnošću i univerzalnim višim razumom. To je "Super
Ego Svijeta" i "Viši Intelekt Svijeta", za razliku od Demijurga
koji je samo "Ego Svijeta" ili "Niži Intelekt Svijeta".

Ova podjela unutar naše vlastite psihe
na: duh, super ego (viši ego), dušu, niži ego i tijelo,
predstavlja samo jedan mikrokosmički odraz makrokosmosa, kojeg
čine: Nous, Logos, Demijurg, Ego Svijeta, i svijet. Kako gore,
tako dole.

Logos ili duh-entitiziran, kao dio
univerzalnog Demijurga, predstavlja makrokosmičku analogiju
našeg vlastitog višeg intelekta, božanske ličnosti ili - super
ega. Svjetovno-entitizirani dio univerzalnog Demijurga odgovara
našem nižem intelektu, ljudskoj ličnosti ili egu. Prvi
predstavlja lice duha, a drugi anti-duh. Jedan od njih je bio
identifikovan od strane gnostika kao Hrist, a drugi kao Jehova.
Jedan od njih pokušava da produhovljava, harmonizira i uvodi
ravnotežu u skadu s božanskim razumom, dok drugi pokušava da
kristalizira, učvršćava i kodira, u skladu sa jednim slijepim
rezonovanjem i predatorskim impulsima. Jedan od njih je sila
mudrosti, razumijevanja i gnoze, dok je drugi sila slijepe
poslušnosti, informacije, predatorstva i kalkulacije.

Od harmonije ka neravnoteži

U svom čistom i orginalnom obliku,
univerzalni Demijurg je bio jedna misaona-forma proizvedena od
strane Boga. Njegova programirana funkcija je bila da kroji
fizički univerzum u skladu s božanskim mislima i energijama koje
ga animiraju. Njegova entitizacija je bila ona od super ega,
Logosa. Njegova astralna energija je bila ona od ljubavi dok je
njegova eterična energija imala jednu potencijalno vitalnu
funkciju.

Idealno, svi aspekti Stvoritelja
obavljaju pravilno svoje funkcije i poslove. Harmonija postoji
kada se niže pokorava višem. Neravnoteža nastaje kada niže
potkopava više. Univerzum je u harmoniji kada Nous inspiriše
arhetipne modele koje uspostavlja Logos, i koji se onda pravilno
i poslušno sprovode od strane Demijurga prilikom njegovog
formiranja fizičkog svijeta.

Slično tome, jedna individua je u
harmoniji kad njen duh (lični Nous) inspiriše sadržaj njenog
višeg uma (lični Logos), što se onda poslušno i pravilno
sprovodi u djelo od strane njene duše ili podsvijesti (lični
Demijurg), prilikom oblikovanja unutrašnjeg i vanjskog svijeta
te individue.

Jedna individua je u harmoniji sa
univerzumom kad se njena tri glavna metafizička aspekta (duh, um
i duša) harmoniziraju sa tri odgovarajuća univerzalna aspekta.
Duh se može harmonizirati sa Stvoriteljem kroz duhovno
posvećivanje. Um se može harmonizirati sa Logosom uz pomoć
učenja, odnosno, sticanja znanja i mudrosti. A univerzalni
Demijurg se može harmonizirati sa podsviješću kroz stvaranje
lične realnosti. Kad niže potpuno sluša više i lični aspekti se
potpuno harmoniziraju sa univerzalnim, onda čovjek dostiže
transcedenciju. To je krajnji cilj.

Kvarenje Demijurga Md_3

Postoji
samo jedan problem. Kao što je već pomenuto, duša je podložna
kvarenju (‘korupciji’, prim. prev.) a misaone-forme mogu postati
entitizirane i nabijene negativnim astralnim tendencijama.
Uprkos tome što je Demijurg prirodno neutralan ili čak
dobroćudan u svojoj orginalnoj verziji, i on je slično podložan
manipulaciji, te on tako može postati i negativno entitiziran.
Kao što je prethodno pomenuto, takve entitizirane misaone-forme
imaju jedan instikt za samo-održavanje, tako da će svjetovno
personifikovan Demijurg činiti sve ono što ga može održati
kultivišući više onih negativnih energija koje ga pothranjuju.

Naša realnost matriksa nije prirodno
zloćudna, to je jednostavno životna sredina u kojoj smo mi
uronjeni. Kao što majka pruža matericu koja sadrži jedan
hranljivi matriks i sile koje su potrebne za pretvaranje
genetičkog potencijala u živo biće, univerzalni Demijurg
obezbjeđuje fizikalnost kao jednu "matriks-realnost" koja je
orginalno namijenjena za odgoj naše duhovnosti i evoluciju, bar
na jedan dosta direktniji način nego što je to sada. Korijen od
riječi ‘matriks’ je ‘materija’ (lat. ‘mater’), što na latinskom
jeziku znači ‘majka’. Međutim, iskvaren i personifikovan
Demijurg je sličan jednoj psihopatskoj ili narcisoidnoj majci
koja se parazitski hrani svojim potomstvom, idući toliko daleko
da koristi svoju matericu kao jednu energetsku farmu, umjesto
kao inkubator za inkarnaciju duha. Ona više nije jedan matriks
za rast i razvoj, nego je ona, u stvari, postala - Kontrolni
Sistem Matriksa.

Tako, izvitopereni Demijurg,
personifikovan, funkcioniše kao jedan univerzalni parazit:
tiranski, demonski i slijepo navođen negativnim instiktima. On
će pokušavati da određuje kurs univerzuma ka onim pravcima koji
će podrazumijevati više negativnosti, podijela, opresije i svega
ostalog čime se on hrani. To nije ništa drugo do jedan Protivnik
(ili Suparnik; eng. Adversary, hrišćanski i gnostički pojam za
jednu podmuklu, stratešku i neprijateljsku inteligenciju koja
iskrivljava, ometa ili sprečava duhovne uticaje koji stižu od
strane Stvoritelja; prim.prev.).⁵

Kvarenje Demijurga Md_4

A to je ono u čemu su gnostici bili u
pravu dok je Platon bio izvan dodira s vremenom; Demijurg nije
više jedan poslušni kovač koji kuje univerzum na osnovu onih
nacrta koje je pripremio Logos u harmoniji sa Nous-om; nego je
došlo do toga da se on na nekoj tački izvitoperio i potčinio
anti-duhovnim silama demonske vrste. "Ego Svijeta" je jedan
uljez koji igra ulogu Suparnika u odnosu na Logos. To ne važi
samo za univerzalni nivo, nego i lični. Naša niža ličnost,
ovakva kakva ona trenutno jeste, nalazi se u neprijateljskom
odnosu prema božanskoj ličnosti.

Kvarenje Demijurga Md_5

Gledajući iz linearne vremenske
perspektive, Zlatno Doba je postojalo nekada davno, sve dok se
nije formirao Ego Svijeta i počeo kao takav da dominira. Na toj
tački, svijet je zapao u tamu i počeo je da se kvari. Međutim, s
tačke gledišta ne-linearnog vremena, oba izraza Demijurga
ko-egzistiraju vječno zaključani u jednoj bitci koja se odvija
unaprijed i unatrag kroz vrijeme i prostor.

Stanje
u kome se čovječanstvo nalazi

Za sada, vlada jedna neravnoteža.
Previše je ljudi na ovom svijetu koji su slijepi i gluvi za
uticaje duha. Nadalje, oni hrane i brane egotističke, primalne i
iracionalne impulse koji proističu iz negativnih programa i
energija koje su zastupljene u njihovoj podsvijesti. Niže
podriva više. To nisu nikakvi izolovani slučajevi; to je jedna
epidemija.

Uz pomoć opservacije može se jasno
vidjeti to da smo mi rođeni s određenim genetskim manama, kao
što smo npr. hendikepirani time što ne možemo koristiti
maksimalan kapacitet našeg mozga i što smo ograničeni s jednom
percepcijom koja je bazirana na samo pet čula. Takođe je jasno i
to da je svijet u koji dolazimo antagonističan prema duhu. Tako,
sama priroda i sistem odgoja, nalaze se u suprotnosti sa duhom
od samog početka a samo uz pomoć jedne velike božanske podrške i
duhovne snage, moguće je za jednu individuu da savlada
materijalni determinizam i da koristi prepreke kao stepenice ka
svom duhovnom buđenju. Takvi slučajevi su rijetki i čini se da
su ljudi generalno shrvani, deformisani i više liče na neko
kamenje, kao što se to može i očekivati kod slučajeva gdje duh
ne pruža nikakvu protivtežu prirodi i sistemu odgoja.

Interesantno je i to što su Gnostici
gledali na Demiurga ne samo kao na jednog krojača ovog svijeta,
nego i kao na stvoritelja ljudske rase. Slično tome, neke
današnje misaone škole takođe gledaju na negativne
hiper-dimenzionalne entitete kao na naše genetičke stvoritelje i
stalne vremensko-prostorne manipulatore.⁶
Generalni zaključak je da ovdje jasno postoji jedna vanjska
zloćudna varijabila koja se miješa u ljudsku jednačinu, što
nadalje sugeriše to da zlo nije uvijek posljedica ljudskog
propadanja, nego je ljudsko propadanje često posljedica zla.

Lični Demijurg je iskvaren kod previše
ljudi i on ih je izolovao od Nous-a. Međutim, to se istovremeno
odražava i na jednu univerzalniju manifestaciju istog. Čini se
da se ovaj naš svijet nalazi u čeličnom zagrljaju jednog
entitiziranog Demijurga koji ima jak instikt samo-očuvanja koji
je orjentisan ka nadzoru. On modelira našu realnost i pristrasno
bira one vjerovatnoće ili varijante događaja koje su u
suprotnosti sa božanskim planom kojeg je dizajnirao univerzalni
Logos. To je jedan matriks u kome su stvari krenule naopako ili
misaona-forma univerzuma koja je postala parazit. Kako je do
toga moglo uopšte doći, to će biti tema drugog članka.